Mała kostka w wielkim świecie

Ostatnio wpadł mi w oczy wywiad z Erno Rubikiem.
Czy zdarzylo Wam się kiedyś oglądać zawody w układaniu kostki Rubika?
Od dziecka znam tę kostkę ale chyba ze trzy razy próbowałam ją ułożyć. Jak myślicie z jakim skutkiem?
Teraz, poznawszy pierwotny cel tej zabawki to chyba dobrze zrobiłam, ze nie poszłam na architekturę. Wolę ją odczuwać i fotografować niż tworzyć.

Erno Rubik jest architketem i rzeźbiarzem.
A kostkę wymyślił dla swoich studentów architektury. Sam był zafastynowany przestrzenią i matematyką. I ta zabawka miała służyć raczej jako pomoc naukowa niż jak zabawka sama w sobie.
Sam Rubik miał problem w ułożeniu jej tak aby każda ze ścian byla pokryta jednolitym kolorem. Zabrało mu to miesiąc. Biorąc pod uwagę, że obecny rekord dla 4x4x4 Cube wynosi 18.42s (Max Park) to chyba nie jest imponujacym wynikiem.
Natomiast dla mnie rezultat Erno Rubika jest bardzo budujący, daje mi nadzieję na sukces.

A kostkę można ułożyć aż na 43,252,003,274,489,856,000 sposobów.

Same kostki zaczęły służyć jako materiał do tworzenia nowych wartości. W Toronto, Cube Works, zaczęła tworzyć obrazy zbudowane z kostek. (https://cubeworks.ca/portfolio). Ruch wykorzystujący kostkę Rubika nazwano Rubik’s Cubism.

Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Nowym Jorku zdecydowało się nawet na umieszczenie kostki w swoich zbiorach.

Z zabawki dydaktycznej kostka stała się zarówno materią do tworzenia nowych dzieł jak i samym obiektem galeryjnym.
Stała się też inspiracją dla działań artystycznych w przestrzeni publicznej.

Dla mnie to jest niesamowita historia. To jest przecież mały przedmiot a w ciągu 45 lat stała się przedmiotem kultowym.

Ot taka historia małej kostki w wielkim świecie.
A ... tak na koniec. Erno Rubik urodził się 13 lipca. Tak jak ja. I to jest też super informacja 🙂